ευκαταπτόητος

εὐκαταπτόητος, -ον (Α)

αυτός που καταπτοείται, που τρομοκρατείται εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κατα-πτοητος (< κατα-πτοώ), πρβλ. α-κατα-πτόητος].